بررسی کیفیت زندگی سالمندان تحت پوشش مراکز بهداشتی-درمانی مناطق شهری استان مرکزی در سال ۱۳۸۹

اهداف: با افزایش رشد جمعیت سالمندان و تغییر ترکیب جمعیتی به سمت سالخوردگی از این پس نیازمند افزایش اطلاعات راجع به کیفیت زندگی مربوط به سلامت در این گروه سنی هستیم تا اگر چه نمی توانیم از این تغییر جمعیتی جلوگیری کنیم ولی با برنامه ریزی های مناسب کیفیت زندگی آن ها را افزایش داده و با ایجاد سالمندی فعال مشارکت آن ها را در فعالیت های خانواده و جامعه بیشتر کنیم و زمینه پیشرفت اقتصادی و رفاه کشورمان را فراهم کنیم. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت کیفیت زندگی و عوامل تاثیرگذار بر آن در سالمندان 60 ساله و بالاتر ساکن مناطق شهری استان مرکزی بوده است. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع مقطعی و توصیفی تحلیلی بود که بر روی 165 سالمند در مناطق شهری استان مرکزی انجام گرفته شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه عمومی و پرسشنامه 36 سوالی کیفیت زندگی بود. همچنین برای تجزیه و تحلیل نتایج از آزمون های آماری کای دو، فیشر، t مستقل، anova یک طرفه، رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. یافته ها: میانگین سنی نمونه ها 70/7 سال بود و 44/8 درصد نمونه ها مرد و 55/2 درصد زن بودند. میانگین امتیاز کلی کیفیت زندگی برابر 22±55/66، میانگین امتیاز بخش جسمی 21±51/32 و میانگین امتیاز بخش روانی 25±57/30 و میانگین امتیاز 8 بعد کیفیت زندگی به این شرح بود: بعد عملکرد جسمی 26±56/45، کاهش عملکرد به علت مشکلات جسمی 27±60/50، درد جسمی 26±38/51، سلامت کلی 26±45/53، نشاط 24±53/09، عملکرد اجتماعی 27±67/85، کاهش عملکرد به علت مشکلات روانی 45±57/14، سلامت روانی 25±62/88. همچنین نمرات کیفیت زندگی با جنس، شغل قبلی، سواد، فعالیت های اوقات فراغت، درآمد، ورزش فعلی، ابتلا به بیماری و مصرف دارو ارتباط معنی دار داشت (p<0/05). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد کیفیت زندگی سالمندان مورد بررسی در حد متوسط است و افراد از نظر سلامت روانی در مقایسه با سلامت جسمی وضعیت بهتری دارند. همچنین فاکتورهای مختلفی با کیفیت زندگی سالمندان در ارتباط هستند که بسیاری از آن ها مانند رفع تبعیض های جنسیتی، فراهم نمودن تسهیلات برای فعالیت های اوقات فراغت و ورزش این گروه سنی است با برنامه ریزی های جامع قابل اصلاح می باشند.